De nieuwe aflevering van Antoni van Leeuwenhoek: Over Leven met Kanker laat opnieuw zien hoe intens en emotioneel het leven met kanker kan zijn. Beau van Erven Dorens volgt in deze aflevering de 31-jarige Niek, die al vier jaar strijdt tegen longkanker. Hoewel zijn immuuntherapie aanslaat, besluit hij te stoppen met de behandeling. De bijwerkingen zijn te zwaar geworden en zetten zijn leven volledig op zijn kop.

De diagnose die alles veranderde
Wat begon met vage klachten, mondde al snel uit in een harde werkelijkheid. “Ik ging de symptomen googelen en kwam op longkanker uit,” vertelt Niek openhartig. “Ik dacht: dat kan niet, ik ben pas 27.”
Samen met zijn vriendin Hilde beleefde hij de eerste dagen na de diagnose in shock. “We hebben non-stop gehuild. Ik dacht echt dat ik doodging.” De klap was groot en de onzekerheid nog groter, maar Niek besloot te vechten, hoe zwaar de strijd ook werd.
Geen roker, maar toch longkanker
Dat Niek longkanker kreeg, verbaasde niet alleen hemzelf. Zijn longarts, Joop de Langen, legt uit dat het stigma rond deze ziekte hardnekkig is. “Veel mensen denken meteen: eigen schuld, want je zal wel gerookt hebben.
Maar tien procent van de patiënten met longkanker heeft nog nooit gerookt. Niek is daar een voorbeeld van.” Zijn verhaal maakt duidelijk dat longkanker iedereen kan treffen, ongeacht levensstijl of leeftijd.
Een periode van hoop en herstel
Na intensieve behandelingen met chemotherapie, bestraling en immuuntherapie leek het tij eindelijk te keren. Tweeëneenhalf jaar lang ging het goed en leek Niek bijna volledig hersteld. Hij kreeg langzaam zijn energie terug en durfde voorzichtig weer vooruit te kijken.
Maar in november kwam het harde nieuws: de kanker was terug. Een grote tumor werd ontdekt in zijn alvleesklier en ook op andere plekken werden opnieuw uitzaaiingen gevonden. “Het zag er niet goed uit en ik voelde me ook echt dramatisch,” vertelt Niek zichtbaar aangedaan.
De strijd tegen de pijn
Niek begon opnieuw aan een ronde immuuntherapie. De behandeling sloeg snel aan, maar de prijs was hoog. De therapie viel niet alleen kankercellen aan, maar ook gezonde cellen, waardoor Niek ondraaglijke pijn kreeg.
“Ik kon ’s nachts de deken niet meer optillen,” zegt hij. “Alles deed pijn. Ik kon niet slapen, niet bewegen.” Zijn arts herkent deze klachten maar al te goed. “Dan slaap je niet en kom je vrijwel niet tot rust,” vult dokter De Langen aan.
Een moeilijke beslissing
De hevige pijn dwong Niek tot een moeilijke keuze. Samen met zijn vriendin Hilde besprak hij met dokter De Langen de mogelijkheid om te stoppen. “We konden eigenlijk niet anders dan stoppen,” vertelt de arts.
“Zijn gewrichtsklachten werden steeds erger. En ik begrijp dat het dan voelt alsof je een lifeline doorsnijdt, want mensen zijn bang dat de kanker dan weer gaat groeien.”
Voor Niek voelde het inderdaad als het opgeven van een laatste hoop. “Ik ben teleurgesteld dat ik geen immuuntherapie meer krijg.” Toch benadrukt zijn arts dat het geen definitieve beslissing is. “We schuiven het vooruit. Als het nodig is, kunnen we altijd opnieuw beginnen.”
Leven met onzekerheid
De toekomst blijft onzeker, maar voor nu is de ziekte onder controle. De pijn in zijn gewrichten is afgenomen en Niek probeert zijn leven stukje bij beetje weer op te pakken. Zijn arts blijft realistisch over het verdere verloop. “Het perspectief van Niek is lastig te voorspellen.
Als de therapie echt goed werkt, kunnen we de ziekte genezen. Alleen zijn we extreem slecht in staat om van tevoren te zeggen bij wie de behandeling zal aanslaan. Wij zijn al heel tevreden als een behandeling twee jaar werkt. Maar als je zo jong bent, is twee jaar niks. En vijf en tien jaar eigenlijk ook niet. Het enige wat dan telt is genezing.”
Hoop op een nieuw hoofdstuk
Ondanks de angst en de pijn kiest Niek voor kwaliteit van leven. De behandeling heeft zijn lichaam uitgeput, maar zijn wil om te leven blijft sterk. De rust die hij nu ervaart, geeft hem ruimte om te herstellen – fysiek én mentaal. Samen met Hilde probeert hij de kleine dingen weer te waarderen, zonder te weten wat de toekomst brengt