Ron Boszhard, bekend van programma’s als Zappsport, heeft in de loop der jaren veel veranderingen meegemaakt in zijn werk met kinderen. Waar hij vroeger spontaan een knuffel gaf aan een verdrietige of gewonde deelnemer, kiest hij daar tegenwoordig bewust niet meer voor.

Dat doet hij niet uit onverschilligheid, maar juist omdat de maatschappelijke normen zijn veranderd en hij zijn professionele verantwoordelijkheid serieus neemt. De presentator, die inmiddels opa is van twee kleinkinderen, vertelt in een openhartig interview met De Telegraaf hoe hij zich steeds bewuster is geworden van zijn gedrag tijdens opnames met kinderen.
Fysiek contact wordt vermeden, zelfs in gevoelige situaties
Tijdens opnames van kindervoorstellingen of sportieve programma’s zoals Zappsport ontstaan er regelmatig momenten waarop troost nodig is. Vroeger zou Ron zonder aarzelen zijn armen om een deelnemer hebben geslagen, maar dat is tegenwoordig niet meer vanzelfsprekend.
“Waar ik vroeger wel eens een kandidaat spontaan knuffelde of troostte, zou dat nu een ‘red flag’ zijn,” vertelt hij. Die verandering is voelbaar, vooral in situaties waarin emoties hoog oplopen. Hij haalt een recent voorbeeld aan: een meisje viel van een paard tijdens een opname en liep een bloedneus op. “Tegenwoordig denk je toch twee keer na over hoe je daar dan op reageert,” zegt hij daarover.
Camera’s en verantwoordelijkheid: altijd bewust van hoe iets overkomt
Ron legt uit dat er tijdens televisieopnames voortdurend camera’s draaien, en dat je als presentator continu bekeken wordt. Het besef dat beelden verkeerd kunnen worden geïnterpreteerd, speelt een grote rol in de keuzes die hij maakt.
“Er staan altijd camera’s op je gericht en je bent er constant bewust van hoe iets uitgelegd zou kunnen worden. Dat is nu onderdeel van je professionele verantwoordelijkheid.” Deze alertheid is inmiddels onderdeel geworden van zijn werkwijze. Hij denkt bij elke handeling goed na over de gevolgen en probeert altijd de juiste balans te vinden tussen empathie en professionaliteit.
Nooit meer alleen met een kind in de kleedkamer
Ook achter de schermen zijn er duidelijke afspraken gemaakt om kinderen te beschermen én presentatoren te behoeden voor ongewenste situaties. Ron vertelt dat hij nooit meer alleen in een ruimte met een kind achterblijft. “We hebben afgesproken dat niemand meer één op één met het kind achterblijft.
Als ik nu een kind in een kleedkamer interview, lopen we na afloop met het hele team weg. Je moet overal over nadenken.” Deze werkwijze is inmiddels standaard geworden bij producties waarbij kinderen betrokken zijn. Dat creëert veiligheid voor iedereen en voorkomt misverstanden die tot reputatieschade of erger kunnen leiden.
Veranderende spanningsboog van kinderen door sociale media
Niet alleen de omgangsvormen zijn veranderd, ook het gedrag van kinderen zelf is flink anders geworden dan vroeger. Ron merkt dat jonge deelnemers tegenwoordig veel sneller zijn afgeleid. Volgens hem is dat het gevolg van het mediagebruik dat flink is toegenomen. “Kinderen van nu hebben een veel kleinere spanningsboog,” stelt hij.
“Door de opkomst van platforms zoals YouTube en TikTok, waar video’s kort zijn en soms maar vijftien seconden duren. Een programma van een kwartier vinden ze al te lang.” Dit betekent dat programmamakers hun formats voortdurend moeten aanpassen om kinderen geboeid te houden. Ron ziet dat als een uitdaging die bij zijn vak hoort.
Professioneel én menselijk blijven in een veranderende wereld
Ron Boszhard laat zien dat werken met kinderen op televisie steeds meer vraagt van de presentator. Niet alleen moet je de kinderen op hun gemak stellen en motiveren, je moet ook voortdurend rekening houden met de publieke opinie, sociale media en de veranderende kijk op gedrag. Hij wil vooral professioneel blijven, maar zonder zijn menselijkheid te verliezen. Dat is volgens hem de enige manier om geloofwaardig en verantwoord met jonge deelnemers om te gaan.