Het nieuwe seizoen van Ex on the Beach: Double Dutch is nog maar net begonnen, maar de reacties zijn al heftig. Niet eerder leidde het realityprogramma tot zoveel publieke verontwaardiging.

Op sociale media, in talkshows en op nieuwssites wordt stevig gediscussieerd over de ongefilterde seksscènes, de ethische grenzen van de programmamakers en de rol van RTL. Het programma is momenteel te zien op MTV en Videoland, maar roept bij veel mensen de vraag op of dit format nog wel van deze tijd is.
Grote schrik bij deskundigen: ‘Het lijkt wel een pornofilm’
Tijdens de uitzending van Shownieuws gaven Eline de Ruig en Bram Moszkowicz aan behoorlijk geschrokken te zijn. Volgens hen gaan de deelnemers, allemaal ouder dan achttien, ver over de grenzen van wat je op televisie verwacht.
Eline omschrijft het programma als een aaneenschakeling van ruzies, drama en seks. “Maar dan ook in groten getale. Dus gewoon met z’n vijven in een jacuzzi een orgie hebben, is er niets bij!” Volgens haar reageren veel kijkers dan ook met: “Het lijkt wel of ik naar een pornofilm aan het kijken ben.”
Publiek blijft kijken, maar stelt steeds meer vragen
Dyantha Brooks wijst op het groeiende aantal kijkers, maar benadrukt dat er ook steeds meer zorgen zijn over de impact van het programma. Eline verwijst daarbij naar de uitspraken van Peter van der Vorst in februari.
Toen zei hij over Temptation Island: “Dit past niet meer bij de zender.” De vraag rijst nu waarom een programma als Ex on the Beach dan wél nog wordt uitgezonden, terwijl het minstens zo grensoverschrijdend is.
Minder mentale schade dan bij Temptation Island, maar toch…
Eline benadrukt dat er verschillen zijn tussen de oud-deelnemers van Temptation Island en Ex on the Beach. Bij eerstgenoemd programma meldden zich volgens haar veel mensen met psychische klachten. “Dat is bij Ex on the Beach veel minder het geval,” stelt ze.
Integendeel, veel deelnemers doen juist graag mee vanwege de bekendheid die het oplevert. Voor sommigen leidt dit tot een succesvolle carrière op platforms als OnlyFans of als influencer. Hoe gekker je je gedraagt, hoe groter de online aandacht.
Deelnemers noemen de kritiek overdreven
Ook Shownieuws sprak met oud-deelneemsters Elodie en Ayleen. Zij vinden de ophef overtrokken. Volgens hen verschilt dit seizoen niet zoveel van eerdere seizoenen. Het enige verschil is dat de publieke verontwaardiging nu luider klinkt.
Realitymaker en schrijfster Thysia Huisman is het daar niet mee eens. Zij noemt het programma “manipulatief” en “niet meer van deze tijd”. Volgens haar worden jonge deelnemers bewust gebruikt voor kijkcijfers en clicks.
MTV grijpt in: alcoholregels en psychologische begeleiding
Vanwege alle commotie zijn er inmiddels maatregelen genomen. Verslaggever Thom Goderie meldt dat de deelnemers zijn geïnstrueerd geen interviews te geven. Alle communicatie verloopt nu via de producent. MTV, verantwoordelijk voor de productie, heeft een zogenaamd ‘alcoholprotocol’ ingevoerd.
Guido den Aantrekker licht toe: “Voor vijf uur ‘s middags wordt er geen alcohol meer geschonken. Sterke drank pas na het eten.” Eline vindt deze maatregel symbolisch en weinig effectief. Guido vult aan dat er ook een psycholoog is aangesteld om de deelnemers direct te begeleiden bij incidenten.
Kijkcijfers en verdienmodel wegen zwaarder dan morele bezwaren
Ondanks alle kritiek verwachten de kenners niet dat het programma snel van de buis verdwijnt. “Hier is een markt voor,” stelt Guido nuchter. Producenten kiezen er volgens hem bewust voor om programma’s als deze te blijven maken.
Als er geld te verdienen valt, wegen morele bezwaren minder zwaar. Thom beaamt dat: kandidaten hopen op meer Instagram-volgers, meer traffic naar hun OnlyFans-pagina’s en boekingen op feestjes.
Zorgen om de toekomst van deelnemers
Bram Moszkowicz vraagt zich hardop af of de deelnemers wel overzien wat dit op de lange termijn met hun leven doet. “Ik vraag me af of ze goed kunnen overzien waar ze over tien jaar staan…”
Eline deelt zijn zorgen en wijst opnieuw naar het verleden van Temptation Island. Veel kandidaten van dat programma kampen nog steeds met de gevolgen van hun deelname. De vraag blijft dus: hoeveel verantwoordelijkheid dragen de makers eigenlijk?