Sonja Barend heeft flink wat stof doen opwaaien door zich publiekelijk te distantiëren van het toneelstuk over haar eigen leven. Het stuk, dat binnenkort in première gaat in Amsterdam, heeft de nodige controverse veroorzaakt.
Barend vindt dat de geschiedenis van haar vader, die in Auschwitz werd vermoord, te weinig aandacht krijgt, terwijl haar tv-carrière volgens haar juist te veel centraal staat. Haar uitspraken zorgen voor een ongemakkelijke situatie bij zowel de makers als de hoofdrolspeelster Angela Schijf.
Pijnlijk moment voor de makers
De reactie van Sonja Barend kwam onverwacht en laat in het proces. Privé-hoofdredacteur Evert Santegoeds vroeg zich bij Shownieuws hardop af waarom Barend nu pas deze kritiek naar buiten brengt. “Wanneer heeft zij het script eigenlijk gekregen? En wanneer heeft ze besloten dat ze zich hiervan wil distantiëren?
Het lijkt alsof ze zich volledig heeft teruggetrokken uit de productie en geen verdere reacties wil geven,” aldus Santegoeds. Dit plaatst de makers in een lastige positie, vooral omdat ze mogelijk geen ruimte hebben gehad om aanpassingen te doen.
Filmkenner René Mioch neemt stelling
Filmkenner René Mioch liet zich eveneens uit over de situatie en was duidelijk in zijn oordeel. Hij verwees naar de filmwereld, waar soortgelijke situaties vaak voorkomen. “Harry Mulisch zei altijd: ‘Ik verkoop het verhaal en laat er een nieuw kunstwerk van maken.’
Zo zou het eigenlijk moeten zijn. Bemoei je niet meer met het proces en respecteer de vrijheid van de makers,” aldus Mioch. Hij vindt dat Barend haar kritiek voor zich had moeten houden en de première had moeten afwachten. “Dit is respectloos naar de makers toe.”
Ongemakkelijke sfeer rond de voorstelling
Ook presentatrice Tooske Ragas uitte haar zorgen over de impact van Barends uitspraken. “Het lijkt me voor het publiek ongemakkelijk om naar een voorstelling te gaan waarvan je weet dat de persoon in kwestie het zelf geen goed idee vindt.” Ragas benadrukte het ongemak dat nu rond de première hangt en sprak haar medeleven uit met de betrokkenen.
René Mioch vulde haar aan: “Ik vind dit echt pijnlijk. Dit soort kritiek komt zo laat in het proces dat je de makers eigenlijk volledig in een hoek drukt. Het getuigt niet van respect.”
Wanneer is kritiek op zijn plaats?
Sonja Barends actie heeft een grotere discussie aangewakkerd over de rol van betrokkenen bij artistieke vertolkingen van persoonlijke verhalen. Hoeveel invloed mag de inspiratiebron hebben op het eindproduct? En waar ligt de grens tussen creatieve vrijheid en respect voor het origineel?
