Kees Momma is terug in beeld en doet dat op een manier die je raakt tot in je kern. Na het overlijden van zijn moeder Henriëtte, met wie hij een diepe en onvoorwaardelijke band had, spreekt hij openhartig over hoe het nu met hem gaat.
In een recente video van Videoland beantwoordt Kees vragen van kijkers en laat hij zien dat hij ondanks zijn autisme en het zware verlies nog altijd overeind staat. Zijn eerlijkheid, gevoeligheid en unieke kijk op de wereld zorgen opnieuw voor een intieme inkijk in het leven van een man die heel Nederland in het hart heeft gesloten.
Een zware periode voor Kees Momma
Kees heeft een bijzonder jaar achter de rug. In de documentaire Kees vliegt écht uit zie je hoe hij zijn eerste stappen zet richting een zelfstandiger leven. Voor iemand met autisme is dat geen vanzelfsprekend proces, en voor Kees al helemaal niet.
Zijn leven lang was hij afhankelijk van de veilige structuur die zijn ouders hem boden, en vooral zijn moeder Henriëtte was daarbij zijn vaste anker. Haar overlijden betekende dan ook een keerpunt in zijn leven. Niet alleen moest hij afscheid nemen van zijn moeder, ook verloor hij het vertrouwde houvast dat zij hem altijd gaf.
Kees over het verlies: ‘Ik sla me er goed doorheen’
In een filmpje op Videoland geeft Kees zelf een update over hoe hij zich voelt. “In grote trekken gaat het heel goed”, zegt hij rustig. “Ik sla me er goed doorheen. Ik teken heel graag en ontvang veel steun van mijn broers.” Zijn woorden zijn krachtig in hun eenvoud. Kees, die bekend staat om zijn precieze taalgebruik en gevoelige aard, weet ondanks alles zijn draai te vinden.
De band met zijn moeder was intens. Documentairemaakster Monique Nolte, die Kees al jaren volgt, vertelde eerder in het AD: “Zij heeft er alles aan gedaan om Kees een mooi en zo goed mogelijk leven te geven. Het is nu de vraag hoe hij het zonder haar gaat redden. Kees is in zijn leven helemaal vergroeid geraakt met zijn moeder. Haar overlijden heeft dan ook een grote impact op hem.”
Een rustiger leven en minder prikkels
Ondanks het verdriet lijkt Kees nu toch meer rust te ervaren. “Ik verkeer echt in gezegende omstandigheden, er is heel wat minder stress en het is prikkelarm, veel rustiger dan toen ik bij mijn ouders woonde,” vertelt hij openhartig. Dat rustige leven geeft hem meer ruimte om zichzelf te zijn.
Hij geniet van de stilte, van zijn tekeningen, en van het contact met zijn broers. Ook heeft hij geleerd om sommige zaken voortaan voor zichzelf te houden, iets wat hij waardeert na de publiciteit rondom de documentaires. Het zijn kleine overwinningen, maar in het leven van Kees zijn ze van grote betekenis.
Een winterwens en een verlangen naar eenvoud
Wat hoop je nog voor de toekomst, wordt hem gevraagd. Het antwoord is typisch Kees: gevoelig, origineel en verrassend eerlijk. “Dat ik weer hele mooie, koude winters mag meemaken en dat er in Nederland grote schaatstochten gereden kunnen worden, want hittegolven horen niet in Nederland”, zegt hij zonder aarzeling.
Het verlangen naar de winter is voor Kees meer dan alleen een voorkeur voor kou. Het staat symbool voor een tijd waarin alles overzichtelijker is, rustiger en helderder. En daarin schuilt ook precies de kracht van Kees Momma: hij verlangt niet naar grootse dingen, maar naar eenvoud, naar structuur, naar koude lucht en stilte.
Kees blijft je raken
Het verhaal van Kees blijft actueel, menselijk en bijzonder. In een wereld die razendsnel draait, is er altijd nog ruimte voor iemand als Kees, die ons eraan herinnert dat het leven niet gaat om snelheid of status, maar om oprechte verbinding, rust en trouw aan jezelf. Met zijn woorden, zijn tekeningen en zijn manier van leven blijft hij je raken – en inspireren.
