Het verlies van Loretta Schrijver heeft een diepe indruk achtergelaten op iedereen die met haar heeft gewerkt, maar vooral op Carlo Boszhard. Als vaste collega bij The Masked Singer deelt hij zijn verdriet in een persoonlijke, eerlijke en liefdevolle terugblik op hun tijd samen.
In zijn column spreekt hij haar direct aan, en je voelt hoe oprecht de pijn én de bewondering zijn. Het samenzijn van het team in Hotel de L’Europe – de plek waar het ooit begon – roept herinneringen op die nu doordrenkt zijn van verdriet, maar ook van enorme dankbaarheid.
Een spannend begin met een knipoog
In 2019 kwamen Carlo, Loretta, Gerard Joling, Buddy Vedder en Ruben Nicolai samen om over het gloednieuwe format van The Masked Singer te praten. Een konijn dat zingt en raden wie eronder zit? Het idee klonk absurd, maar juist die absurditeit bracht iets los.
Carlo beschrijft hoe showbizz-iconen twijfelden of het wel zou werken op de Nederlandse televisie. Toch geloofden zij er met zijn vijven in. Ruben bracht het team samen en met een eerste optreden van Rintje Ritsma als Springbok werd de toon gezet.
Loretta’s droge observatie, “Wat typisch dat u een bril draagt? Wat bent u eigenlijk, een antilope?” zorgde voor een hilarische ontlading. Gerard riep: “Een springbok!”, en het team barstte uit in lachen. Niet alleen door de situatie, maar vooral door de spanning die ineens wegviel.
Loretta’s unieke rol en liefde voor dieren
Waar anderen gefocust waren op het raden van de BN’er in het kostuum, had Loretta haar eigen aanpak. Ze vond de dieren in het programma interessanter dan de mensen. Carlo noemt dat juist haar kracht: “Daarom werd het programma ook veel leuker en kreeg het vleugels.”
Haar liefde voor dieren gaf haar optredens een oprechte charme en bracht een zachte tegenhanger voor de vaak extravagante showelementen. Zo wist Loretta, zonder het te willen, toch de ster van het programma te worden. En dat zowel op als buiten de set.
Een confronterend gesprek achter de schermen
Tijdens het vierde seizoen nam Loretta Carlo apart. Ze vertelde hem dat ze ziek was, dat de chemokuren haar moe en kwetsbaar maakten. Toch bleef ze doorgaan. Voor haar was The Masked Singer meer dan werk, het was haar droomwereld.
Even ontsnappen aan de realiteit, opgaan in de magie van kostuums, liedjes en vrolijkheid. Het was haar uitvlucht uit de medische molen waarin ze gevangen zat. Ondanks haar ziekte straalde ze, vooral bij karakters als de Egel, Baviaan en Pegasus. Loretta vond licht in het donker, en bracht dat ook over op haar collega’s.
Een afscheid vol warmte en herinnering
Carlo sluit zijn column af met een ontroerende boodschap. Hij stelt zich voor hoe Loretta nu, als er tenminste dieren in de hemel zijn, tussen de egels, kippen, katten en honden zit – bovenop de rug van Pegasus. “Het paard dat ons, net als jij, vleugels gaf,” schrijft hij.
De locatie waar het avontuur begon, Hotel de L’Europe, werd ook de plek van hun laatste troost. Daar werd gelachen, gehuild, gedeeld en gezwegen. Maar bovenal herdacht Carlo haar met liefde. “Ik wens alle familie en vrienden veel liefde en kracht,” besluit hij.
